Strona:PL Istrati - Kyra Kyralina.djvu/98

przeszłość. Zapomniałem, gdzie jestem, zapomniałem, kim jestem... Zapomniałem o człowieku, który prowadził konia za uzdę, ani jednem słowem nie przerywając mojego milczenia.
 Jak w śnie uczułem, że w pewnej chwili koń zatrzymał się i obcy głos odezwał się do mnie.
 — Późno już, Effendi, noc nadchodzi. Koń jest głodny i ja także. Czy podwieźć was do domu?
 Zrozumiałem, że trzeba już zejść z konia. Zsunąłem się oszołomiony, straciłem równowagę i ciężko opadłem na ziemię.
 — Chcecie tutaj pozostać? — zapytał człowiek.
 Zrobiłem potakujący znak głową i wyjąłem z kieszeni złotą monetę, którą mu wręczyłem. Wiedziałem, że trzeba płacić, ale nie znałem wartości pieniędzy.
 — To wynosi trzy «czereki», niema ich pan przy sobie?
 Chciałem mu dodać jeszcze dwa dukaty, ale on zawołał:
 — Ależ, Effendi, mówiłem, że to za dużo, nie mam dosyć pieniędzy, ażeby wydać resztę.
 — Więc zatrzymajcie je sobie — szepnąłem.
 — Musiałbym tydzień pracować, ażeby tyle zarobić.
 — Nic nie szkodzi, zatrzymajcie sobie...
 — Ależ na Allaha — zawołał — gdybym to uczynił, ojciec Waszej Wysokości kazałby mi ściąć głowę!
 Poczem wyjął z kieszeni garść miedziaków, oraz