Ta strona została przepisana.
Co w czystym myje zdroju kastalskim kędziory
Rozpuszczone, co dzierży ciemne Licji bory,
Gaj rodzinny i skalne jary,
Apoll, pan Delu i Patary![1]
65
Ślepa moc — słaba, własnym ogromem się wali;
Rozumną siłę bóstwo podwaja i stali,
Zaś nienawidzi tych, co szkodzą,
Co w złem się grążą i złe płodzą.
Świadczy Giges mym słowom sturęki i znany
70
Zbrodniarz Orjon, napastnik dziewiczej Dyany;
Ej, zapłacił żądzę zuchwałą,
Celnie trafiony dziewczą strzałą!
Jęczy ziemia, swe własne przygniótłszy potwory,
Płacze synów, do Orka postrącanych nory;
75
- Tego Etna gniecie ciężarem,
- Tego Etna gniecie ciężarem,
Wskroś nie przeżarta własnym żarem.
Ma za swoje bezwstydny Tytyos plugawiec:
Wiecznie szarpie wątrobę żarłoczny latawiec;
Na Pirytoju[2] brząka, gachu,
80
- Trzysta łańcuchów dla postrachu.
- ↑ W. 64. pan Delu i Patary — Delos, jedna z Cyklad, miejsce urodzenia Apollina; Patara, — główna siedziba kultu Apollina w Licji.
- ↑ W. 79. Na Pirytoju... — Pirithous, król Lapitów, przyjaciel ateńskiego Tezeusza, udał się z przyjacielem do podziemia, ażeby stamtąd uprowadzić (stąd gach) Prozerpinę; sprawka się nie udała i obaj śmiałkowie dostali się na łańcuch.