wie rozgłosili te rozkazy, tak i ów przeznaczony do Aegyptu, znalazł bowiem Kambyzesa i wojsko w Agbatanach w Syryi, stanąwszy w pośrodku ogłosił polecenia Maga. Lecz Kambyzes usłyszawszy te słowa z ust herolda i spodziewając się że prawdę obwieszcza a że on zdradzonym został przez Prexaspesa (który wyprawiony aby zgładził Smerdisa niby nie dokonał tego), spojrzawszy na Prexaspesa, rzecze: „o Prexaspesie, także to dopełniłeś mi dzieła, które ci poleciłem?“ A tenże na to: „o panie! nie jest to prawdą, aby brat twój Smerdis kiedykolwiek przeciw tobie bunt podniósł, ni żeby od tego męża zwada jaka ci przyszła czy wielka czy mała; ja bowiem sam, to co mi rozkazałeś wykonawszy, pochowałem go rękoma własnemi. Jeżeli tedy umarli zmartwychstają, wtenczas oczekuj że i Astyages Med naprzeciwko tobie się podniesie; jeżeli zaś jest tak jak przedtem, zaprawdę żaden już niepokój tobie z tamtego (Smerdisa) nie wyroście. To téż zdaje mi się teraz ażeby w pogoń się puścić za heroldem i wybadać zeń pytaniami, z czyjego rozkazu przybywając ogłasza nam ażebyśmy króla Smerdisa odtąd słuchali.“ Gdy to powiedział Prexaspes (spodobało się bowiem Kambyzesowi) natychmiast ścigany i przytrzymany herold przybył, przystawionego zaś wypytywał Kambyzes następnym sposobem. „O człowieku! powiadasz iż przychodzisz jako poseł od Smerdisa Cyrusowego. Teraz więc rzekłszy istotną prawdę odejdź zdrów: iżaliż ci sam Smerdis stawiwszy się na oczy te dał polecenia, czy téż który z sług jego?“ Na to herold: „Ja Smerdisa Cyrusowego, odkąd Kambyzes król wyruszył do Aegyptu, jeszcze nie oglądałem; lecz Mag, którego Kambyzes dozorcą nad swoim zamkiem uczynił, ten mi te polecenia dał twierdząc że to Smerdis Cyrusowy jest który nakazuje wam to obwieścić.“ Otóż ten to powiedział nic nie skłamawszy, Kambyzes zaś ozwał się: „Prexaspesie! ty jako mąż dobry, wypełniwszy rozkaz winy umknąłeś; lecz któż może być z Persów ten naprzeciw mnie głowę podnoszący, przybrawszy miano Smerdisa?“ Na to Prexaspes: „Zdaje mi się
