Strona:PL Herodot - Dzieje.djvu/202

jownikami Aegypskimi jakoby wcale ich nie potrzebując, i tak inne upośledzenia im wyrządzał, jako téż i to, że odjął im role które pod dawniejszymi królami otrzymali, po dwanaście pól wyborowych każdy. Poczém naszedł Aegypt z wielkiém wojskiem Sanacharib król Arabów i Assyryjczyków; nie chcieli więc wojownicy Aegypscy pomagać przeciw niemu. Wtedy ów arcykapłan do ostateczności przywiedziony miał udać się do komnaty i przed posągiem bóstwa wyznać skargi nad nieszczęściem które mu zagraża. Tu na jęczącego miał opaść sen i zdawać mu się we śnie, że bóstwo stanąwszy przy nim dodawało mu odwagi mówiąc, iż nic przykrego nie ucierpi idąc na spotkanie wojska Arabów, gdyż ono mu przyszłe mścicieli. Zaufawszy widzeniu miał tedy zgromadzić ochotnych z Aegypcian i pociągnąć z nimi do Peluzium (tam bowiem są wnijścia do Aegyptu). Lecz nie poszedł z nim z wojennych mężów żaden, tylko przekupnie, rękodzielnicy i lud rynkowy. Kiedy więc tam przybyli, miały naraz na przeciwników wysypać się nocą myszy polne i częścią pozjadać im sajdaki i luki, częścią ucha u tarczy, tak iż uciekając nazajutrz ogołoceni z broni w znacznéj liczbie polegli. I teraz tenże król wykuty z kamienia stoi w chramie Hefaesta, trzymając w dłoni mysz, i tak przemawiając wyrytym napisem: „na mnie patrząc niechaj każdy będzie pobożnym.“
 Aż do tego miejsca opowiadania mego Aegypcianie i kapłani rzecz mi wyłuszczali, okazując iż od pierwszego króla aż do tego arcykapłana Hefaesta, który ostatni panował, trzysta czterdzieści i jedno pokolenie ludzi przeszło, w których tyle było arcykapłanów i tyle królów. Teraz trzysta pokoleń ludzi zawiera dziesięć tysięcy lat; trzy bowiem pokolenia ludzi ogarniają lat sto; czterdzieści zaś i jedno pokolenie, które jeszcze dodać należy do owych trzystu, wynosi tysiąc trzysta czterdzieści lat. Tak więc w jedenastu tysiącach trzystu czterdziestu leciech powiadali, iż żaden bóg w ludzkiéj postaci się nie zjawił, ani téż pierwéj ni późniéj za królowania reszty panujących nad Aegyptem nic