Strona:PL Francis Bret Harte Nowelle.pdf/130

kongregacyi, gdzie żona jego i córka narażone nie będą na podobnie gorszące spotkania i niebezpieczne wpływy. Inny znow widział w tém przewrót teologiczny, związany z pewnemi herezyami kaznodziei. A jeszcze inny, wdowiec po żonie, która mu powiła jedenaścioro żyjących dzieci i zmarła mając dać życie dwunastemu, widział w zjawieniu się w kościele tak rozwiązłego człowieka, uchybienie dla pamięci zmarłéj, którego, jako mężczyzna, znieść nie mógł i t. d.
 W tym to czasie, w zetknięciu się z konwencyonalném towarzystwem, od którego dotąd był uchylony, miser John Oakhurst nabył przeświadczenia, że w jego fizyognomii, powierzchowności, wzięciu się, było coś, co choć nie trąciło zapewne jego zawodem, czyniło go odmiennym od przeciętnych ludzi, nadawało mu cechę indywidualności i oryginalności, a tém samém już budziło podejrzenie i niechęć. Ogolił tedy długie wąsy i codzień starannie wygładzał swą czuprynę. Przybrał nawet strój mniéj wytworny i małe swe, wązkie, wysokie w podbiciu stopy, obuwał w dość niezgrabne buty. Opowiadają, jakoby zamówił u swego krawca w Sakramento garnitur: „taki, jaki wszyscy noszą“. Krawiec nie mógł zrozumiéć, o co mu chodzi.
 — Zrób mi coś porządnego, coś, co nie przypadnie mi — objaśnił zniecierpliwiony.
 Daremne starania! Napróżno chciał się zataić w pospolitém ubraniu, było w nim coś, owo coś, co się określić nie da, a człowieka wyróżnia śród tysiąca ludzi. Było coś w jego szczupłéj postaci, w ruchach, w podnoszeniu pięknéj głowy, w spokojném, chłodném a dumném i męskiém zachowaniu się, w panowaniu nad sobą, coś, co pospolitém nie było i spospolitować się nie dawało. Owo coś nigdy się może więcéj czuć nie dało, jak wówczas, gdy ulegając namowom miser Hamilton’a wzywającego go do spółki, Oakhurst został meklerem w San-Francisko. Zanim wystąpiono przeciw przyjęciu jego do rady giełdowéj (a najgłośniéj występował Watt Sanders, wynalazca sieci na biednych akcyonaryuszów, któremu zarzucano przytém, iż był głównym sprawcą bankructwa i samobójstwa Briggs’a z Tuolumny), — nim wystąpiono przeciw przyjęciu Oakhursta do rady, sam jego widok sprawił popłoch nielada w drobnych giełdowych sferach: — „Niech go... — zauważył Joe Folding — zblizka śledzić nas gotów“.
 Kilka już dni brakowało tylko do zamknięcia kąpielowego sezonu w San Izabel. Najznakomitsi goście kąpielowi odjechali, pozostali mniéj znakomici, ostatki. Miser Oakhurst był pochmurny. Nawet nieposzlakowana opinia mistres Decker nie mogła nadać przyzwoitego pozoru jego tu dłuższemu pobytowi. Wrzały zresztą