„Dawnoby świata nie było,
„Wszystko by sie pokaziło.
„Mdłeciem umysły śmiertelnych,
„I nie najdziesz nic statku w nich;
„Niema żadny na swym dosyć, 35
„Wszytkiegoby chciał pokusić.
„Gdyby słowika zapytał,
„Snaćby on rad z tobą mieniał:
„Takci też o sobie trzyma,
„Wszytkiego sie godnym mniema. 40
„Idziż, a już bądź skromniejszy,
„Swój żywot miej za nalepszy!
„Niechaj ma kożdy swój urząd,
„Takci w rzeczach nie bywa błąd“.
Mądremuć się swe podoba, 45
O innego urząd nie dba,
Bo widzi, iż rzeczy wszytki —
Każda ma swe niepożytki.
Romulus: IV, 4: Hervieux (II, 225) Pavo ad Iunonem. D (37) De pavone et luscinia. Phaedrus III, 18 Pavo ad Iunonem de voce sua. St (175) De pavoue, Iunone et luscinia. C (113) O páwu bohyně řečené Júno a o slawijčkowi. — FE (30) O pawiu i o słowiku. — Minasowicz (41) Na swoim przestań, co masz, cudzego nie pragnij. Paw do
Junony o swoim głosie. — BWF (117) Paw, żalący się przed Junoną. — BF 31 Uskarżanie się pawia. — Jakubowski 39 Paw, Junonie się skarżący (L II, 17 Le paon se pleignant à Junon).
Piegza, w życie gniazdo mając
A z dziećmi tamo mieszkając,
