Strona:PL Chrzanowski Ignacy - Biernata z Lublina Ezop.djvu/242

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.


Zwierzyny wiele nabyli,
Tam więc lew osłowi mówił,
Aby obłów dobrze dzielił.
Osieł, jako mąż pobożny,
Na trzech położył dział równy;        10
Lewci się o to rozgniewał
A na osła zęby zgrzytał.
Osła od działu odrzucił,
Liszcze znowu dział pouczył;
Liszka w dziale mędrsza była,        15
Wszystko lwowi przysądziła.
Lew tak gniewliwy rzewno patrzał
A liszki srogo zopytał:
„Gdzieś się tego nauczyła,
„Żeś tak w dziale mądra była“?        20
Liszka też była zbladnęła,
A drżąc, tak odpowiedziała:
„Toć mię mądrą uczyniło,
„Co sie temu przygodziło“.
Bo inych ludzi przygody,        25
Które cierpią, i też szkody
Czynią człowieka mędrszego,
W swych rzeczach opatrzniejszego.

Rimicius: D (179) De leone, asino et vulpe. [H 260 Λέων, ὄνος ϰαὶ ἀλώπηξ]. C (174) Lew, wosel, lisska. — FE (32)O lwie z drugiemi zwierzęty. — Błażewski 58 Z cudzej przygody zabiegaj swojej. Lew, osieł, liszka. — Potocki Moralia (151). — Minasowicz (105) Lew, osieł i liszka. — EW 65 Lew, osieł i liszka.

61. Nieprzyjacielowi nie dowierzaj.

Lew, gdy cudną dziewkę uźrzał,
Barzo sie jej rozmiłował;