Przejdź do zawartości

Strona:PL Bô Yin Râ - Królestwo sztuki.djvu/11

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.
Sztuka jako czynnik życia.

Artysta plastyczny, jakkolwiekby w tworach swych wyprzedzał epoką współczesną, jest i był we wszystkich stuleciach „dziecięciem wieku“.
Formy sztuki, które wiek jego posiadł już, dane mu były jako pierwszy środek pojmowania, jako pierwszy materjał do kształtowania własnych idei.
Epigon, który widzi swój cel najwyższy jedynie w osiągnięciu tego, co już istnieje, który tkwi w tem, co otrzymał od współczesności, jest bez trudu rozumiany przez wszystkich i w ten sposób łatwą drogą zdobywa sobie niezasłużoną sławę „wybitnego artysty“.