Strona:PL Allan Kardec - Księga duchów.djvu/325

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

„Odpowiedziałem już na to, że daleko większą będzie zasługą, gdy przeniesiecie wszystkie próby z odwagą i zaparciem się. Jest tutaj mężobójstwo i zbrodnia przeciwko naturze, które podwójnie winne być karane.“
710. W światach doskonalszych, gdzie organizm bywa więcej oczyszczony, istoty żyjące czy potrzebują pokarmu?
„Potrzebują, lecz pokarmy ich są odpowiednie do ich przyrodzenia. Pokarmy te nie byłyby dostatecznie pożywne dla waszych grubych żołądków; zarównież i one nie potrafiłyby strawić waszego jadła i napoju.“

Używanie darów ziemskich.

711. Użytek z darów ziemskich czy się przynależy wszystkim ludziom?
„Prawo to wypływa z konieczności życia. Bóg nie wkłada obowiązków, do którychby spełnienia nie dał środków.“
712. W celu jakim Bóg przywiązał powab przyjemności do używania darów ziemskich?
„Jest to sposób pobudzania człowieka do pełnienia jego posłannictwa, i do wypróbowania go, przez wystawienie na pokusy.“
— Jaki jest cel pokusy?
„Ma ona rozwijać umysł, który go przestrzega przed zbytkiem“
Gdyby człowiek nie czuł żadnej innej zachęty do używania dóbr ziemskich prócz tylko użyteczności, obojętność jego mogłaby często naruszać harmonię wszechświata: Bóg dał mu pociąg do przyjemności, by go nakłonić do pełnienia swych widoków. Za pomocą tegoż samego powabu przyjemności, Bóg go próbuje, kładąc mu na drodze i pokusę, która go pociąga do nadużyć, na straży czego staje jego rozsądek.
713. Uciechy czy maja granice zakreślone przez przyrodę?
„Mają, te same które wam oznaczają granicę potrzeby; w skutek waszych zbytków atoli bywacie przesyceni, i takim sposobem karzecie samych siebie.“