Przejdź do zawartości

Strona:PL Allan Kardec - Księga duchów.djvu/256

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

przyjmują tylko takie posłannictwa, które mają wykonać do końca.
„Duchy wcielone, szczególniej w światach gdzie istnienia są materjalne, bywają zanadto oddane swemu ciału, by mogły całkowicie wylać się, czyli oddać się osobiście; to jest przyczyną, dla której Duchy mniej rozwinięte zawsze mają dodane sobie Duchy wyższe, i tak, gdyby jednego nie stało, w skutek jakiejbądź okoliczności, to go zaraz inny zastępuje.“
511. Oprócz Ducha opiekuńczego, czy mogą być przydzielone i złe Duchy w celu popychania do złego, by tem samem poddawać człowieka częstszej sposobności poznawania dobrego i złego?
„Słowo przydzielony, nie właściwie tutaj zostało użytem. To prawda, że Duchy złe starają się zawsze zepchnąć was z dobrej drogi, ile razy na nią wstąpicie; lecz gdy się który z nich przyczepi do kogo, robi to więcej z własnego popędu, spodziewając się być usłuchanym przez tę osobę; następuje wtedy walka pomiędzy dobrym a złym, i zwycięztwo zostaje przy tym, czyją stronę człowiek sam obierze.“
512. Czy możemy miewać po kilku Duchów opiekuńczych na raz?
„Każdy człowiek miewa zawsze koło siebie Duchy sympatyczne, mniej więcej podniosłe, które się nim interesują, a z innej strony miewa i złe, dopomagające mu do złego.“
515. Czy Duchy sympatyczne działają zawsze na mocy posłannictwa?
„Miewają niekiedy czasowe posłannictwo, lecz najczęściej wzywa je do was podobieństwo myśli i uczuć, tak w złem jak w dobrem.“
— Stąd wypływa zdaje się, że Duchy sympatyczne mogą być złe i dobre?
„Tak jest, człowiek zawsze znajdzie Duchy sprzyjające, jakiby nie był jego charakter.“
514. Zażyłe Duchy czy to jedno i to samo, co Duchy sympatyczne albo Duchy opiekuńcze?