Przejdź do zawartości

Strona:PL Allan Kardec - Księga duchów.djvu/217

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

Rodzaje przygód i próby, jakie przechodzimy, mogą też nas oświecać o tem, cośmy dawniej robili, podobnie jak na ziemi sądzimy o winowajcy podług stopnia kary, na jaką skazanym został. Tym sposobem za pychę, zostanie ukaranym istnieniem rodzaju podrzędnego; zły bogacz i skąpiec, ubóstwem; kto był nieużytym, będzie musiał doznać obojętności na sobie; tyrana, spotka niewola; złego syna, dotknie niewdzięczność dzieci; próżniaka, ciężka praca i t. d.





ROZDZIAŁ ÓSMY.
WYZWOLENIE SIĘ DUSZY.
1. Sen i sny. 2. Odwiedziny duchowe u żyjących osób. 3. Tajne przelewanie myśli. 4. Letarg; wielka choroba; pozorna śmierć. 5. Jasnowidzenie. 6. Zachwycenie. 7. Podwójny wzrok, 8. Streszczenie teoryj o jasnowidzeniu, zachwyceniu i podwójnym wzroku.
Sen i sny.

400. Duch wcielony czy chętnie pozostaje w swem ciele?
„Jest to zupełnie tak samo jakbyś zapytał czy więźniowi przyjemnie siedzieć pod zamkiem? Duch wcielony pragnie ciągle wyzwolić się, a im powłoka jest grubszą, pragnienie to bywa tem gorętsze.“
401. W czasie snu dusza czy odpoczywa podobnie jak ciało?
„Nie; Duch nigdy nie może być nieczynnym. W czasie snu więzy, co go łączą z ciałem, osłabiają się, i ciało nie ma potrzeby jego obecności, z czego korzysta, by przebiegać przestrzenie, i wchodzić w stosunki bezpośrednie z innemi Duchami.„