Przejdź do zawartości

Strona:PL Allan Kardec - Księga duchów.djvu/184

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

287. Co spotyka duszę, gdy powraca w świat Duchów?
„Należąca do sprawiedliwego, bywa przyjmowaną jako brat najukochańszy, dawno oczekiwany; a niesprawiedliwego, przyjmują jako istotę wzgardzoną.“
288. Z jakiem uczuciem przyjmują Duchy nieczyste innego Ducha nieczystego, który im przybywa?
„Złe kontentują się, gdy widzą pomiędzy sobą istotę im podobną, upośledzoną i pozbawioną jak i one szczęśliwości wiekuistej, jak u was na ziemi łotry przyjmują łotrów pomiędzy siebie.“
289. Nasi krewni i przyjaciele czy spieszą na nasze spotkanie, gdy opuszczamy ziemię?
„Tak jest, idą na spotkanie duszy, którą kochają; winszują jej jakby powrotu z podróży, gdy się potrafisz ustrzedz szczęśliwie niebezpieczeństwa drogi, i dopomagają wydobyć się do reszty z więzów cielesnych. Jestto łaska dla Duchów dobrych, gdy na ich spotkanie wychodzą te, których one kochały na ziemi; i przeciwnie, te które zbrukały się, nie mają nikogo koło siebie lub mają sobie podobnych: jest to karą dla nich.“
290. Krewni i przyjaciele czy pozostają połączeni na zawsze po ich zgonie?
„Zależy to od ich wyższości i od drogi, po której mają kroczyć ku postępowi. Gdy z nich jedne postępuje prędzej od drugich, to nie mogą być razem; mogą się widywać czasami, lecz nie mogą kroczyć wspólnie, dopóki nie spotkają się ostatecznie, jako równi w doskonałości. Pozbawienie widoku krewnych i przyjaciół bywa często prócz tego wkładanem na Duchy jako pokuta.“

Związki sympatyczne i niesympatyczne
pomiędzy Duchami. — Połowice wieczyste.

291. Duchy oprócz sympatji ogólnej, płynącej z podobieństwa czy mogą posiadać jakie szczególne skłonności jedne do drugich?