Strona:PL Allan Kardec - Księga duchów.djvu/131

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

darnie połączone: co się nie dopełni na jednym, to musi być dokonanem na innym.“
— W ten sposób mogą być ludzie, istniejący po raz pierwszy na ziemi?
„Znajdzie się takich bardzo wielu, i to na rozmaitych stopniach rozwoju.“
— Czy da się poznać z powierzchownych oznak Ducha, który przyszedł po raz pierwszy na ziemię?
„Nie mielibyście z tego żadnej korzyści.“
177. Dla dopięcia szczytu doskonałości i szczęścia błogosławionych, celu ostatecznego każdego człowieka, czy potrzebuje Duch przechodzić przez całą sieć wszystkich istniejących światów?
„Nie; jest wiele światów podobnych do siebie, które stoją na jednym stopniu rozwoju, i gdzie Duch niczego nowego nie nauczyłby się.“
— Jakże wtedy wytłumaczyć wielorakość istnień na jednym i tem samem ciele planetarnem?
„Za każdym razem może on znajdywać się w coraz nowym stanie, a każdy może mu nastręczać zręczność nabycia większego doświadczenia.“
178. Duchy czy mogą wcielać się na planetach niższych, od tego, który ostatni opuściły?
„Mogą, gdy mają tam do spełnienia jaką missję, w celu posunięcia postępu; przyjmują wtedy z największą radością wszystkie męki tego istnienia, dają one bowiem im możność postępowania naprzód.“
— Czy to za karę Bóg posyła Duchy niepokorne w światy niższe, które wtedy stają się dla nich miejscem pokuty?
„Duchy mogą zostawać w stanie zastoju, lecz w tył cofać się nie mogą, a kara ich zależy na tem, że muszą na nowo rozpoczynać istnienie, w warunkach najodpowiedniejszych ich naturze, i gdzie poprawić muszą złe, jakie poprzednio popełniły.“
— Kto są ci, co muszą rozpoczynać na nowo istnienie?