Przejdź do zawartości

Strona:PL Adam Mickiewicz - Poezje (1929).djvu/475

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została skorygowana.
CXCV
GĘBY NA LUD KRZYCZĄCE...


Gęby na lud krzyczące — sam lud wkońcu znudzą
I twarze lud bawiące — nakońcu lud znudzą.
Ręce za lud walczące — sam lud poobcina,
Imion miłych ludowi — lud pozapomina ...
Wszystko przejdzie! Po huku, po szumie, po trudzie
Wezmą dziedzictwo cisi, ciemni, mali ludzie.