Strona:Mechanika życia ludzkiego czyli Budowa ciała i sprawy.pdf/19

Spojrzawszy raz na kościotrupa zdziwimy się niezawodnie nad ich rozmaitością, prawie niepodobną do spamiętania, przecież trudność ta ginie, skoro wszystkie kości do pewnych głównych form odniesiemy. Takiemi formami są: kości płaskie z dwóch warstw zewnętrznych zbitych i wewnętrznych gąbczastéj złożone, kości piszczelowe długie, na powierzchni twarde, w końcach zgrubiałe, wewnątrz w wydrążeniach mieszczące w sobie szpik kostny, i kości wielościenne prawie bez stałego kształtu, na około gładkie, a w głębi równie jak i zgrubiałości kości piszczelowych komórkowate. W pierwszych i ostatnich odznaczają się ściany, brzegi i kąty, a w drugich pnie i końce.
 Przyjąwszy taką zasadę odróżniamy daléj kości, na kości tułowia, kości głowy i kości kończyn.
 Kości tułowia są to kręgi stosa pacierzowego, kości klatki piersiowéj i kości miednicy.
 Kręgi stosa pacierzowego należą do kości wielościennych i są: albo prawdziwe nie pozrastane z sobą, albo fałszywe pozrastane. Kręgi prawdziwe dzielimy na szyjne, których liczymy 7, na plecowe w liczbie 12 i na 5 1ędźwiowych. kręgi umieszczone w szyi są najmniejszemi, w lędźwiach największei. Połączone wszystkie razem tworzą linię wężowatą, któréj wypukłość w szyi i lędźwiach naprzód, a w plecach, co i w miednicy zobaczymy, ku tyłowi się zwraca. Każdy kręg w szczególe podobny jest do pierścienia i składa się z części głównéj klockowatéj i łuku. Łuki opatrzone są wyrostkami: ościstemi, poprzecznemi i ukośne mi, już to dla łatwiejszego łączenia się z sobą lub żebrami, już to służącemi do przyczepiania się mięsn. Przez połączenie się kręgów powstaje pod ich łukami przewód zamykający w sobie mlecz pacierzowy, który przez pozostawione szpary wysyła nerwy, a naczynia krwiste odbiera. Kręg pierwszy łączy się z głową tak, że ją możemy schylać i podnosić. Obracając zaś głowę na boki, obraca-