Parownia, izba w łaźni, gdzie ś. odbywa parzenie ciała.
Parowóz, lokomotywa.
Parowy, wykonywany za pomocą pary; łaźnia p-a, kąpiel p-a; kiełbaski p-e, parówki = gotowane na parze; koń p. a. mechaniczny = jednostka do oceny działalności machin, podniesienie 75-iu kilogramów na metr wysokości w ciągu jednej sekundy; działający za pomocą pary: machina p-a, motor p., kafar p., młot p., tartak p., statek p., młyn p. i t. d.
Paroząb, roślina z gromady mchów liściastych.
Parów, dół, wyrwany przez wodę, rów nieforemny, głęboka, wązka dolina, jar, wąwóz.
Parówka, kiełbaska parowa; łaźnia parowa; łódź na dwa wiosła, a jednego wioślarza, kajak.
Parsk, parsknięcie, parskanie (parskanie konia, parskanie śmiechem); dół w ziemi, przeznaczony na przechowywanie w zimie kartofli, rzepy i t. p.; choroba koni, zołzy.
Parskać, dok. Parsknąć; o koniu, nosorożcu, wielbłądzie: chrapać nozdrzami i gardłem, silnie wciągając i wypuszczając powietrze; parchać, pryskać; o ludziach: p. śmiechem, ze śmiechu, od śmiechu = wybuchać nagle śmiechem; prysnąwszy, syknąć, zaskwierczeć, zatrzeszczeć; p. ś., strzępić ś. (o tkaninie).
Parsymonja, łć., oszczędność.
Parsyzm, łć., religja Parsów, religja Zoroastra.
Parszeć — p. Parszywieć.
Parszywiec, człowiek chory na parchy; człowiek nikczemny, nizko, podle postępujący; obelżywe przezwisko Żyda.
Parszywieć, okrywać ś. parchami, dostawać parchów; o kartoflach: dostawać pewnych narośli, psujących roślinę.
Parszywy, okryty parchami, parchowaty; o kartoflach: mający na sobie plamy, podobne do parchów, robaczywy; nędzny, lichy (p. zysk, zarobek).
Part, płótno zgrzebne, pakłak, taśma pleciona ze szpagatu, używana na szleje i inne wyroby rymarskie.
Partacki, niestarannie wykonany, tandentny; lichy, nędzny, ladajaki, fuszerski.
Partactwo, Partanina, rzecz, wykonana niedokładnie i niestarannie; licha, nędzna robota, fuszerka, tandeta.
Partacz, łatacz, naprawiacz starych rzeczy; lichy, niestaranny, niewykwalifikowany rzemieślnik, fuszer; rzemieślnik, nie należący do cechu; wogóle nieumiejętny, niedbały robotnik.
Partaczyć — p. Partolić.
Partanina, Partactwo, nędzna, niezyskowna robota; starzyzna, znoszone, wyłatane ubranie.
Partażować, fr., dzielić co z kim, uczestniczyć w czym.
Partenje, gr., w dawnej Grecji pieśni, śpiewane przez chór dziewic tańczących.
Partenon, gr., świątynia bogini Ateny w mieście Atenach (fig.).
Parter, fr., część dolna domu i nad piwnicami, mieszkanie pod pierwszym piętrem; w teatrze: miejsca dla widzów, gdzie ś. mieści najniższa kondygnacja lóż; krzesła; przestrzeń za lożami i krzesłami, bez siedzeń, zwana wyłącznie parterem; przen., widzowie, zajmujący te miejsca; na p-rze = na dole.
Parterowy, fr., znajdujący się na parterze, składający ś. z samego parteru, nie mający pięter.
Partes, łć., w wyraż. z p-u =
