Powinszować, złożyć komu życzenie w chwili uroczystej, np. w dniu imienin, urodzin, Nowego Roku, świąt Bożego Narodzenia, Wielkiej Nocy, wesela, jubileuszu, z powodu jakiegoś radosnego zdarzenia i t. p.; gratulować.
Powinszowanie, złożenie życzeń, gratulacja; utwór prozą, częściej wierszem ułożony, zawierający życzenia; dziecko uczy się p-ia dla ojca; zbiór p-ań = książka z wzorami powinszowań.
Powionąć — p. Powiać.
Powionięcie, Powionienie, powiew, wiew, podmuch; dmuchnięcie.
Powiosłować, popłynąć dokąd, wiosłując.
Powisieć, czas pewien przewisieć.
Powisły, zwieszający ś., obwisły.
Powismo, przędziwo specione.
Powisnąć, zwiesić ś., obwisnąć.
Powiślak, ulicznik, łobuz warszawski, zwłaszcza z dzielnicy Powiśla.
Powiślanin, człowiek, mieszkający nad Wisłą, mieszkaniec pobrzeża Wisły.
Powiślany, Powiślański, Powiślny, położony, ciągnący ś. nad Wisłą, nadwiślański.
Powiśle, okolica położona nad brzegami Wisły, porzecze Wisły; dzielnica nadwiślańska w Warszawie.
Powitać, kogoś spotkanego uprzejmie przywitać, pozdrowić; okazać zadowolenie z powodu oglądania kogoś; przen., przyjąć, spotkać: p. wroga gradem kul; p. ś., przywitać ś.
Powitalny, odnoszący ś. do powitania, witający: ukłon p., mowa p-a.
Powitanie, przywitanie, pozdrowienie kogoś spotkanego, ujrzanego po dłuższym niewidzeniu; ukłon, uścisk powitalny; formuła, frazes uprzejmości towarzyskiej, z jaką zwracamy ś. do osoby spotkanej.
Powlec, pociągnąć kogo, wlokąc go; poprowadzić, zmusić do pójścia, pokryć, obciągnąć, oblec co czym: p. poduszkę, parasol, meble, futro i t. d.; p. farbą, pokostem, werniksem, lakierem = pokryć cienką warstwą; p. ś., pociągnąć ś., wlokąc ś., poleźć; potrwać zbyt długo, przewlec ś.; pokryć ś., oblec ś., obciągnąć ś.
Powlekać — p. dok Powlec, Powłóczyć.
Powlekany, mający na sobie jaką powłokę, powleczony.
Powłocz — p. Powłoka.
Powłoczek, kawałek pola.
Powłoczka, poszewka na poduszkę, na jaśka.
Powłoczny, Powłokowy, przym. od Powłoka.
Powłoczysty, mający na sobie wiele powłok.
Powłok, sieć na kuropatwy, włok.
Powłoka, coś, okrywającego z wierzchu jakiś przedmiot, pokrycie, pokrowiec, powleczenie; powierzchowność, pozór, maska; zwierzchnia warstewka czego, błona, błonka, skórka; tren, ogon u sukni; zewlec, zrzucić ziemną, cielesną p-ę = umrzeć.
Powłośnik — p. Podwłośnik.
Powłóczyć, ciągnąć co z trudem za sobą, wlec, ledwie posuwać, chodzić z ciężkością; ledwie p-y nogami = ledwo chodzi — p. Powlec; p. kołdrę, poduszkę, pościel; p. ś., strawić czas na włóczeniu ś.; wlec ś., ciągnąć ś., sunąć ś.: suknia powłóczy ś.; snuć ś. powali, rozwłóczyć ś.
Powłóczysty, długi, aż wlokący ś. po ziemi: suknia p-a; przeciągły: p. spojrzenie = długie, znaczące, wymowne.
Powodnictwo, kierownictwo, rola przewodnika.
Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/279
Ta strona została przepisana.
