Strona:Lucjan Siemieński-Listy Kościuszki.djvu/43

rejteradą. Na dniu następnym 19. powtórnie nieprzyjaciel wojsko nasze atakował. Nie zachowało ono w obronie swojej ani tego męztwa, ani tego porządku, z jakim na dniu poprzednim stawiło się. Co też powodem stało się rozproszenia komendy mojej i straty znacznej armat, które aby się W ręce nieprzyjacielskie nie dostały, potopić kazałem. O bataljonie Królikowskiego nie mam dotąd dokładnej Wiadomości. jest nadzieja, iż ten armaty pod komendą swoją ocalił.
 „Dan w Konstantynowie d. 19. Września 1794 roku.
 Sierakowski jenerał-major“.
 Suworow wróciwszy do Brześcia, napisał swoim zwyczajem jeszcze lakoniczniejszy raport do feldmarszałka Rumiańcowa, pod którego rozkazami zostawał:
 „Zwycięzkie wojsko najjaśniejszej imperatorowej odpłaciło nieprzyjacielowi jego zuchwałość i nie dawało pardonu, W skutek czego strata nasza jest znaczną, choć nie tak wielką. Pobojowisko na półtory mili zasłane trupami. Jesteśmy bardzo zmęczeni“.
 Kościuszko nim przyszło do rozprawy