Strona:Listy O. Jana Beyzyma T. J. apostoła trędowatych na Madagaskarze.djvu/166

 Odwiedzający: Pozdrowienie wam, którym Bóg dał potomstwo!
 Rodzina odpowiada: Lesie żywy, lesie poświęcony, obyście i wy mogli je mieć także!
 2. Rodzinę, która uszła jakiego nieszczęścia, tak się pozdrawia:
 Odwiedzający (po pożarze będącym w pobliżu): Pozdrowienie wam, od których ogień się odwrócił, żeby się cofnąć!
 — (po wypadku albo nieszczęściu): Pozdrowienie wam, którzyście nie umarli, co do serca i życia!
 Odwiedzani odpowiadają: Bądź wspomożonym od Boga!
 Albo: Ponieważ ty pamiętasz o nas, my nie mamy już smutku!
 3. Po śmierci którego z członków rodziny:
 Odwiedzający: Jakżeż się macie, niestety!
 Rodzina: Oto znajdujemy się smutno i nędznie.
 Odwiedzający: Jeszcze to nie jest największe nieszczęście, które was spotyka.
 Rodzina: Cierpimy nędznie, ale, że jesteśmy przez ciebie odwiedzeni, nasza boleść znika.
 Odwiedzający: Nie miejcie nowego zmartwienia, nie miejcie innego nieszczęścia, uspokójcie waszą boleść, bo to się nam dostaje w udziale od Boga; niema bowiem nikogo, któryby uwolniony był, żeby nie iść tam.
 4. Formułki używane przy podarunkach, które się zwykle robią z powodu śmierci:
 a) Ofiarujemy wam to, co zastępuje sznurek (trupa przywiązują do bambusu i niosą do mogiły. Trumien Malgasze nie używają, tylko chowają