Przejdź do zawartości

Strona:Książka do nabożeństwa O. Karola Antoniewicza.djvu/511

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.
499
PIEŚŃ.

Święta Jadwigo! Wśród bogactw uboga
Tyś była wszystkich cierpiących pociechą,
Wszystkich miłując dla miłości Boga
Tyś nie wzgardziła najuboższa strzechą!
Uczyń mnie także dobrą, miłosierną
I w każdej sprawie i mowie łagodną
I obowiązkom życia mego wierną,
W duszy spokojną i w myśli swobodną.
Święta Jadwigo, w smutku i potrzebie
Bądź zawsze naszą opiekunką w Niebie.

Antyfona

Nie odwracaj oczu twoich od ubogiego dla gniewu, a nie dopuszczaj proszącym z tyłu Cię przeklinać. Bo tego, który Cię w gorzkości duszy przeklina, modlitwa wysłuchana będzie: a wysłucha go ten, który go stworzył. Wybaw tego, który krzywdę cierpi z ręki pysznego, a nie kwaśno znoś na duszy Twojéj. Na sądzie bądź miłosierny, sierotom jako ojciec, a matce ich miasto męża. I będziesz Ty jako Syn najwyższego posłuszny, i zmiłuje się nad Tobą więcéj niżli Matka.

V. Wedle wielkości miłosierdzia Twego.
R. Wybawiłeś mnie od lwów ryczących i gotowych na pożarcie moje.