Przejdź do zawartości

Strona:Koran (Buczacki) T. 2.djvu/466

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została skorygowana.

18. Bóg zna tajemnice nieba i ziemi, a sprawy wasze są Jemu wiadome.




ROZDZIAŁ L.
wydany w Mekce — zawiera 45 wierszy.
KAF.[1]

W Imie Boga litościwego i miłosiernego.

1. K. Przysięgam na Koran chwalebny.
2. Zdziwieni iż ujrzeli Proroka z swojego narodu, niewierni cudów żądają.
3. Uległszy śmierci, mówią oni, czyż będziemy nowo ożywieni? To zmartwychwstanie zdaje się nam być zmyślonem.
4. Wiemy ilu z nich pożarła ziemia, imiona te zapisane są w księdze.
5. Oni prawdę poczytali za kłamstwo duch nieporządku ich ogarnął.
6. Nie widząż jak nad ich głowami wzniosłem niebiosa, i ozdobiłem świetnemi gwiazdami? czyż postrzegają tam choć najmniejszą niedoskonałość?
7. Pod nogami ich rozciągnąłem ziemię, na niéj wzniosłem pagórki; a w łono jéj zasiałem najdroższe zarodki wszystkich roślin.

8. Wszędzie wspaniałość Boska przyświeca oczom naszych

  1. Litera K. czyli Kaf umieszczona na początku tego Rozdziału od któréj on wziął swoje nazwisko, ma oznaczać górę Kaf, która podług zdania wielu pisarzy wschodnich okrąża cały świat.