Przejdź do zawartości

Strona:Karol Gjellerup-Pielgrzym Kamanita.djvu/119

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

Takiego pielgrzyma zwą „zakończycielem“, bowiem położył koniec cierpieniu.
Takiego pielgrzyma zwą „gasicielem“, gdyż zagasił płomyk złudy swego „ja“ i swego „posiadania.“
Takiego pielgrzyma zwą „niszczycielem“, bowiem wyniszczył instynkt życia, wyrwał go z korzeniem, tak że już nie odrośnie.
Dopóki żyje w ciele swojem, widzialny jest ludziom i bogom, gdy ciało jego rozpadnie się po śmierci, nie widzi go nikt, bogowie, ni ludzie, nawet sama natura nie widzi go już. Oślepił oko przyrody, umknął przed złem.
Przebrnąwszy w poprzek strumień życia, dotarł do wyspy jedynej, leżącej poza sferą starości i śmierci, osiągnął szczęsną nirwanę.