Strona:Kapitał społeczny ludzi starych.pdf/13

gania i wykorzystywania zróżnicowania wewnętrznego seniorów. Omówiono wizerunek seniorów w środkach masowego przekazu.
 Publikacja nie zawiera ścisłego zakończenia. W ostatnim rozdziale wskazano jedynie na główne wnioski płynące z badań oraz na potencjalne dalsze kierunki analiz. Uzupełnienie tego podejścia stanowią zamieszczone w aneksie zestawienia oddolnych technik budowania kapitału społecznego oraz podstawowych cech Miast Przyjaznych Starszemu Wiekowi. Z opracowania tego z pewnością będą mogli skorzystać nie tylko naukowcy zajmujący się tematyką ludzi starych, ale i pracownicy socjalni, politycy, pracodawcy, przedstawiciele mediów i organizacji pozarządowych oraz obywatele Białegostoku i innych miast.
 W tym miejscu autor chciałby podziękować osobom, bez których publikacja ta z pewnością by nie powstała. Wdzięczność należy się przede wszystkim promotorowi Panu prof. zw. dr hab. Andrzejowi Sadowskiemu za inwestycję w kapitał ludzki autora, jak też za pewnego rodzaju przyzwolenie na nieposłuszeństwo wobec rutyny. Podziękowania za uwagi i sugestie należą się również recenzentce oryginalnej pracy magisterskiej Pani dr Katarzynie Sztop-Rutkowskiej, uczestnikom seminarium magisterskiego, rodzinie, przyjaciołom, autorom przywoływanych w różnym stopniu publikacji oraz wszystkim respondentom. Wydawnictwu Portalu Wiedza i Edukacja autor dziękuje za zaangażowanie w opracowanie książki w formie elektronicznej. Wyraża przy tym przekonanie, że wybrana forma dystrybucji publikacji może przyczynić się do szerokiego upowszechniania wiedzy z zakresu gerontologii społecznej oraz popularyzacji diagnozowania i wykorzystywania kapitału społecznego ludzi starych w procesach rozwoju lokalnego i regionalnego.