Strona:Jerzy Byron-powieści poetyckie.pdf/411

Dwór ów naówczas świetnością celował,

150 

Grami, teatrem, — a kto żył, rymował;

Ja sam skleciłem jakiś wierszyk tkliwy
Z smętnym podpisem: Tyrsys nieszczęśliwy.^[1]
 »I był tam pewien magnat nad magnaty,
Jak pokład soli lub srebra bogaty,^[2]

155 

Miał tytuł hrabi, godność wojewody^[3]

I wszystkie rodem swym przewyższał rody;
Tak też był dumnym, jakby jego plemię
Prosto z niebiosów zstąpiło na ziemię;
A że był z wszystkich przy tronie monarszym

160 

I najbogatszym i ze krwi najstarszym,

Tak w swe rodowe drzewo oczy wlepił,
Tak się bogactwy, tak złotem oślepił,
Że skutkiem dziwnej w głowie mieszaniny
Sobie przywłaszczał świetne przodków czyny.

165 

 »Nie tego zdania jego żona była,

Co lat trzydzieści mniej niż on liczyła,
I stąd po różnych przykrościach codziennych,
Nudach, dumaniach i nocach bezsennych,
Kilku spojrzeniach na młodzież Warszawy,

170 

Kilku nadziejach i nieco obawy,

Po kilku tańcach i śpiewach rzewniących,
Kilku łzach wreszcie, cnotę żegnających,
Czekała tylko na owe szczęśliwe
Chwile — wypadki, — które najmniej tkliwe

175 

Serca dam miękczą — by, jak czuła żonka,

Drogę do nieba złatwić dla małżonka,^[4]

1. w. 152. Tyrsys — imię pasterza z sielanek greckich, często używane w utworach pseudo-klasycznych z końca XVII i w XVIII w.
2. w. 154. jak pokład soli — »To porównanie do pokładu soli może czytelnik wybaczy w ustach Polaka, gdyż główną część bogactw tego kraju stanowi właśnie sól« (B).
3. w. 155. tytuł hrabi — W Polsce w owym czasie tytułów hrabiowskich polskich w zasadzie nie było.
4. w. 176. złatwić — ułatwić. Powiedzenie angielskie o mężach zdradzanych, że »uzyskują paszport do nieba«.