Strona:Jean Webster - Właśnie Inka.pdf/59

namęczyła, aby zdobyć sobie swój własny orszak, a teraz nie mogła się go pozbyć.
 — Otwórz to, Mirko, prędko!
 — Jak myślicie, co to może być?
 — To nie mogą być ani kwiaty, ani cukierki. On z pewnością wymyślił coś nowego.
 — Wszystko mi jedno, co to jest!
 Mira z irytacją wrzuciła pakunek do kosza na papiery.
 Irma Mc Collough wyłowiła go i rozcięła sznurek.
 — O, Miro, to jego fotografja! — pisnęła. — Jest do—praw—dy prze—pię—kny!
 — Widziałyście kiedy takie oczy?
 — Czy on wąsy fryzuje czy też naturalnie tak mu rosną?
 — Czemu nie powiedziałaś nam, że on ma dołek w brodzie?
 — Czy zawsze chodzi tak ubrany?
 Mira wahała się między ciekawością a złością. Porwała fotografję, spojrzała tylko na tkliwe, pełne wyrazu oczy, i wrzuciła ją, wierzchem do góry, do szuflady biurka.
 — Nie wspominajcie przede mną jego nazwiska! — rzuciła, kiedy, z zaciśniętemi ustami, zaczęła się czesać do obiadu.