Strona:Jan Żyznowski - Z podglebia.djvu/91

Z powodu nagłej i niespodziewanej śmierci Klemensa GrUdowskiego, tenże do Paryża nie pojedzie i obietnicy nie dotrzyma. Robacy zjadają gentlemanów razem z honorem. Ciekawy jestem jakiego też jest on smaku i koloru? Jakże miło patrzy pani na mnie, otóż chcę ją uprzedzić, że nie zwarjowałem i że wszystko rozumiem, ho, ho i jak jeszcze. Najpierw musimy ustalić sprawę owego wyjazdu do Paryża i wogóle musimy się porozumieć.
 — Mamy czas, przytem pan jest taki zmęczony.
 — Porozumiemy się, przy odrobinie pomocy z pani strony, bardzo prędko. Wtedy odpocznę.
 — Słucham więc!
 — Przypuszczam, że owe moje przyrzeczenie co do wspólnego naszego wyjazdu krępuje panią, tem bardziej teraz...
 — Dlaczego teraz bardziej, niż przedtem?
 — Przypominam sobie niedawny śmiech pani.
 — Zabolał pana?
 — Tak! Właściwie nie śmiech pani, lecz raczej jego powód.
 — Przecież...
 — Ależ wiem, wiem... Zabolała mnie jego przyczyna, którą byłem ja...
 — Nie mówmy o tem, zapomnijmy! Mam nadzieję, że się nie powtórzy.
 — Przeciwnie! Może przecież mimo całą moją wolę i dlatego powinniśmy usunąć wszystką możliwą od siebie zależność, głównie zależność pani ode mnie.
 — Zgodziłam się na nią!
 — Tak! Chciałbym jednakże, żeby charakter