i godne kary śmierci przestępstwo. Jeżeli kiedy przyznano, że lud Rzymski miał do powstania słuszna przyczynę, co, jak okazałem, często przyznano, żadna słuszniejsza nad ową przyczyna nie była. Poczem całą moje wymowę na wspak obróciłem, i skierowałem na zgromienie Cepiona za jego haniebną ucieczkę, na ubolewanie nad zgubą naszego wojska. Tym sposobem odnowiłem żal osób opłakujących śmierć swych krewnych i przyjaciół, a prócz tego odżywiłem nienawiść ku K. Cepionowi Rzymskich rycerzów, którzy tę sprawę sądzili, a którzy już za to byli niechętni, że chciał ograniczyć ich sądowniczą władzę[1].
XLIX. Kiedym postrzegł, że sędziów opanowałem, i że moja obrona na mocnym gruncie stanęła, ponieważ, z jednej strony, zjednałem sobie ludu przychylność, broniąc jego praw, między któremi bunt nawet policzyłem, i ponieważ, z drugiej strony, skłoniłem do naszej sprawy umysły sędziów, opłakując nieszczęście publiczne, przypominając żal i żałobę krewnych, odświeżając nakoniec nienawiść ku Cepionowi; wtenczas dopiero zacząłem mieszać z tym rodzajem gwałtownej i surowej wymowy drugi rodzaj, o którym przed chwilą mówiłem, wnikającej w serca słodyczy. Powiedziałem, że staję w obronie przyjaciela, którego, jako mego byłego kwestora, zwyczajem przodków, za syna uważać powinienem[2], równie jak w obronie mego dobrego imienia i wszystkiego co mi jest najdroższem; że nic nie mogłoby zdarzyć mi się haniebniejszego, nie sprawić większego zmartwienia, jak to gdybym ja, który często uratowałem zupełnie obcych mi ludzi, dla tego tylko że byli mymi spółobywatelami, nie mógł przynieść pomocy tak ściśle złączonemu ze mną człowiekowi.
Prosiłem sędziów, żeby przez wzgląd na mój wiek, na
- ↑ Cepio za swego konsulatu, roku 106, ograniczył tym sposobem władzę sądowniczą Rzymskich rycerzów, że sędziowie mieli być w połowie z rycerzy, w połowie z senatorów. Ale to się długo nie utrzymało. Rycerstwo powróciło znowu do całkowitej władzy sądowniczej, którą Sylla dopiero roku 81 mu odjął i przeniósł do senatorów.
- ↑ Obacz notę 21 do mowy Cycerona przeciw Kw. Cecyliuszowi.
