Strona:Dzieła M. T. Cycerona tłum. Rykaczewski t. 3 Mowy.djvu/604

imperatorem tego człowieka, który ślubował wypłacić się z długu ojczyźnie zwycięztwem lub śmiercią: pierwszą obietnicę dotrzymał, spełnienie drugiej niech bogowie odwrócą!
 X. Co powiem o Hircyuszu? który dowiedziawszy się o tem co się stało, wyprowadził z obozu dwie legie z nieporównaną odwagą i zapałem: czwartą, która opuściwszy Antoniusza złączyła się z Marsową, i siódmą, która złożona z weteranów dowiodła w tej bitwie, że żołnierzom, którzy zachowali dobrodziejstwa Cezara, imię senatu i ludu Rzymskiego jest drogie. Z temi dwudziestą kohortami, bez jazdy, Hircyusz sam niosąc orła czwartej legii, nad co nie może być nic piękniejszego w wodzu, zwiódł bitwę z trzema legiami i jazdą Antoniusza, i tych bezbożnych nieprzyjaciół grożących samemu największemu Jowiszowi, świątyniom innych bogów, domom miasta, wolności ludu Rzymskiego, pragnących krwi naszej, poraził, zniósł, rozproszył, tak iż ten herszt rozbójników, strachem zdjęty, pod zasłoną nocy, z małą garstką swoich ratował się ucieczką. Szczęśliwe, trzykroć szczęśliwe samo słońce, które przed zachodem widziało pole usłane trupami tych mężobójców ojczyzny, i samego Antoniusza uciekającego w kilka koni.
 Kto się także wahać będzie dać Cezarowi tytuł imperatora? Wiek jego pewnie nie powstrzyma nikogo od tego przyznania, gdyż u niego męztwo wyprzedziło lata. Co do mnie, tym większe zdawały mi się zawsze usługi K. Cezara, że ich mniej od jego lat młodych żądać można było. Dając mu władzę nad wojskiem, czyniliśmy mu zarazem nadzieję, że się tego tytułu dosłuży, którego że jest godzien czynem okazał, walcząc w myśl naszej uchwały. Ten młodzieniec wielkiej odwagi, jak Hircyusz prawdziwie donosi, kilką kohortami obronił obóz wielu legij, i stoczył pomyślną bitwę. Tak tedy męztwem, biegłością, szczęściem trzech wodzów Rzeczpospolita jednego dnia w kilku miejscach została ocaloną.
 XI. Wnoszę przeto w imieniu wszystkich trzech pięćdziesiąt dni dziękczynień, a gdy przyjdę do podania mego wniosku, użyję najchlubniejszych wyrazów, na jakie tylko będę mógł się zdobyć.
 Należy także do sprawiedliwości, do miłości naszej oświadczyć walecznemu rycerstwu jak pamiętni, jak wdzięczni jesteśmy. Dla tego przyrzeczenia nasze i to cośmy po skończonej wojnie legiom nadać przyobiecali, sądzę że dzisiejszą uchwałą senatu ponowić należy. Słuszna jest także dodać zaszczyty dla żołnierzy, a w szczególności