Italia, która się zbiegła w chęci niesienia mi ratunku, chętnieby się chwałą takiego czynu okryła? i choćby go Milo dokonał, cała Rzeczpospolita czyn ten chwalebny za swójby przyznała.
XV. Był podówczas konsulem mężny i dostojny P. Lentulus, nieprzyjaciel Klodiusza, gromiciel jego występków, obrońca senatu, wykonawca woli waszej, opiekun onych życzeń publicznych, podpora i ucieczka moja: siedmiu pretorów, ośmiu trybunów ludu[1], przeciwnych Klodiuszowi za mną się oświadczyło: między wszystkimi jego nieprzyjacielami Kn. Pompejusz, pierwszy sprawca mego powrotu, za którego przeważnem i w pięknych słowach wyrażonem zdaniem o mojem przywołaniu cały senat poszedł, który ludowi Rzymskiemu zachęty dodał, który uchwaliwszy w Kapui moje przywrócenie, sam dał hasło obywatelom całej Italii tegoż żądającym i pomocy jego w tem dziele wzywającym, aby się w Rzymie końcem przywołania mnie zebrali. Wszyscy nakoniec tęskniąc za mną pałali nienawiścią ku Klodiuszowi, którego gdyby kto wtenczas sprzątnął, nie tylko uwolnionoby go od winy, ale myślanoby o jego wynagrodzeniu. Jednak się Milo powstrzymał, dwa razy P. Klodiusza do sądu powołał, nigdy się na niego z orężem w ręku nie targnął.
A potem kiedy Milo skończywszy urzędowanie przez P. Klodiusza do sądu ludu pociągnięty został, i gdy się na Kn. Pompejusza mówiącego za Milonem rzucono[2], jaka pora, jaka słuszna przyczyna zgładzenia tego wichrzyciela! Niedawno jeszcze kiedy M. Antoniusz[3] przyniósł nadzieję ocalenia wszystkim dobrym obywatelom, i gdy ten młodzieniec, potomek szlachetnego domu, wziął na siebie w ważnej sprawie z mężną odwagą obronę Rzeczypospolitej, i tego zwierza dzikiego niedającego się pojmać sprawiedliwości, w sieciach
- ↑ Co do trybunów ludu, obacz mowę po powrocie mianą w senacie, 2, 3, 8. Z ośmiu pretorów jeden tylko Appiusz Klodiusz, brat Klodiusza, był przeciw Cyceronowi. Obacz mowę przeciw Pizonowi, 15.
- ↑ Cicero ad Quintum, II, 3. Dio Cassius, XXXIX. Plutarch, Pompeius, 50.
- ↑ M. Antoniusz, przyszły tryumwir z Oktawianem i Lepidem, który starał się wtenczas o urząd kwestora, i na zalecenie Cezara był popierany przez Cycerona. Filippika II, 20. Lubo był dawniej w ścisłej zażyłości z Klodiuszem, jak świadczy Plutarch, Antonius, 2, może dla tego że się o ten urząd starał, oparł się Klodiuszowi we wszczętym przez niego rozruchu. Filippika II, 9.
