Weź trzy lub cztery główki ostu, utnij końce i każdej dawszy imię tych trzech lub czterech osób, podłóż każdej zosobna pod poduszki. Główka, nazwana imieniem osoby bardziej miłującej, puści kiełki. (Thiers l. c. t. I.)
Gdyby wyroki kościelne nie potępiały tych, którzy używali takowych zabobonów, rozumielibyśmy, że pisarze dawne wieki opisujący, albo potwarz wkładają na starożytność, albo babskie bajki wieków owych opisują. O, jakoż wdzięczni być powinniśmy filozofji, która obróciła w materję śmiechu i rozrywki to, co u przodków naszych było poważną nauką i zabawą, a razem sromotą ich wieku i wielu materją potępienia!
Ile komu co należy przyznać, każdy toż słusznie musi i my nielada sztuczną biegłość przyznawamy alchimistom. Bo jako mogą tylko, a nic więcej uczynić podobny kruszec kruszczowi, jako miedzi żelazo, miedź złotu i srebru, co się jaśnie pokazuje w perłach, tak co sprawuje niektórą siłą i władzą samo przyrodzenie, tego też i alchimista mocą ogniową dokazać podczas postawnie może. I co z dostatku i chojności swej przyrodzenie wydawa, to alchimja za swą sztuczność mieć chce, gdy z wapna kałun wybiera. Może alchimja władzą ognia rozmaitych naczynić złocenia rzeczy i wódek wiele narobić, a rozłączenie wielu rzeczy uczynić przyrodzonych i może niektóre rzeczy sprawić tak dla ukochania ludzkiego, jako i dla ozdoby różnymi farbami naczynia rozmaitego, lecz mało nie wszystkie sztuki alchimickie, jako są zdradliwe i fałszywe, tak też mało abo rzadko pożyteczne i daleko więcej szkodliwe.
Złota takiego, jakie natura sobie upodobała i dawa światu, żadnym obyczajem sprawić iż nie może alchimista którykolwiek-
