Przejdź do zawartości

Strona:Biblia Gdańska wyd.1840.pdf/1200

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

będę ludowi temu; a przecię mnie i tak nie usłuchaią, mówi Pan.
22. Przetoż ięzyki są za cud, nie tym, którzy wierzą, ale niewiernym; a proroctwo nie niewiernym, ale wierzącym.
23. Ieźliby się tedy wszystek zbór na iedno mieysce zszedł, a wszyscyby ięzykami obcymi mówili, a weszliby tam prostacy albo niewierni, izali nie rzeką, że szaleiecie?
24. Ale ieźliby wszyscy prorokowali, a wszedłby który niewierny albo prostak, od wszystkich przekonany i od wszystkich sądzony bywa.
25. A tak skrytości serca iego bywaią obiawione, a on upadłszy na oblicze, pokłoni się Bogu wyznawaiąc, że Bóg iest prawdziwie w was.
26. Cóż tedy iest, bracia? Gdy się[1] schodzicie, każdy z was ma psalm, ma naukę, ma ięzyk, ma obiawienie, ma tłumaczenie; wszystko to niech się dzieie ku zbudowaniu.
27. Ieźli kto ięzykiem mówi, niech to będzie po dwu albo naywięcéy po trzech, i to na przemiany, a ieden niech tłumaczy.
28. A ieźliby tłumacza nie było, niechże w zborze milczy ten, który obcym ięzykiem mówi, a niech mówi sobie i Bogu.
29. Ale Prorocy niech mówią dwa albo trzéy, a drudzy niech rozsądzaią.
30. Ieźliby téż inszemu siedzącemu co było obiawiono, on pierwszy niechay milczy.
31. Bo możecie wszyscy ieden po drugim prorokować, aby się wszyscy uczyli i wszyscy pocieszeni byli.
32. I duchowieć Proroków są poddani Prorokom.
33. Albowiem Bóg nie iest powodem nieporządku, ale pokoiu, iako i we wszystkich zborach Świętych.
III. 34. Niewiasty wasze niech milczą we zborach; albowiem nie pozwolono im, aby mówiły, ale aby[2] poddanemi były, iako i zakon[3] mówi.
35. A ieźli się czego nauczyć chcą, niechże doma mężów swoich pytaią, ponieważ sromota niewiastom, we zborze mówić.
36. Izali od was słowo Boże wyszło? Izali tylko do was samych przyszło?
37. Ieźli kto zda się bydź Prorokiem albo duchownym, niech uzna, iż te rzeczy, które wam piszę, są Pańskiém rozkazaniem.
38. A ieźli kto nie wie, niechayże nie wie.
39. A tak, bracia! staraycie się usilnie o to, abyście prorokowali, a ięzykami obcymi mówić nie zabraniaycie.
40. Wszystko się niechay dzieie przystoynie i porządnie.

ROZDZIAŁ XV.


I. Dowodzi, że iako Chrystus Pan mocą swoią zmartwychwstał 1 — 10. II. tak i my mocą iego wzbudzeni będziemy 11 — 34. III. Sposób zmartwychwstania 35 — 40. VI[4]. Różność tych, co powstaną 41 — 50. V. przemienienie żywych 51. 52. VI. ciał zmartwychwstanie 53 — 58.
A oznaymuię wam, bracia! Ewangielią, którąm[5] wam opowiedział, którąście téż przyięli, i w któréy stoicie;
2. Przez którą[6] téż zbawienia dostępuiecie, ieźli pamiętacie, iakim sposobem opowiedziałem wam, chyba ieźliście próżno uwierzyli.
3. Albowiem nayprzód podałem wam, com téż wziął, iż Chrystus[7] umarł za grzechy nasze według pism;
4. A iż był[8] pogrzebiony, a iż zmartwychwstał dnia trzeciego według pism.
5. A iż widziany iest od[9] Kiefasa, potym od onych[10] dwunaści.
6. Potym widziany iest więcéy niż od piąci set braci oraz, z których wiele ich zostawa aż dotąd, a niektórzy téż zasnęli.
7. Potym iest widziany od Iakuba, potym od wszystkich[11] Apostołów.
8. A na ostatek po wszystkich ukazał się i mnie, iako poronionemu płodowi.

9. Bom ia iest naymnieyszy[12] z Apo-

  1. 1 Kor. 11, 18. 20.
  2. Efez. 5, 22. Kol. 3, 18. 1 Tym. 2, 11. 12. Tyt. 2, 5. 1 Piotr. 3, 1.
  3. 1 Moy. 3, 16.
  4. Przypis własny Wikiźródeł Błąd w druku; powinno być – IV.
  5. Gal. 1, 11.
  6. Rzym. 1, 16.
  7. Ps. 22, 1. 2. Izai. 53, 5. 8. 9.
  8. Ps. 16, 10. Ion. 2, 1.
  9. Łuk. 24, 34.
  10. Matt. 28, 16.
  11. Ian. 20, 26.
  12. Dzie. 9, 4. Efez. 3, 8. 1 Tym. 1, 13.