Przejdź do zawartości

Strona:Śpiewnik kościelny czyli pieśni nabożne z melodyjami w kościele katolickim używane (Mioduszewski).djvu/0849

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została skorygowana.
843
PIEŚNI O ŚŚ. PAŃSKICH.


By grzesznik nie był wiecznie potępiony,
Lecz za pomocą Różańca zbawiony.

Samemi tylko powstaje słowami,
Które gdy Bóg w nim potwierdza cudami,
Tysiące ludzi nawraca do wiary,
Drży piekło, niebo cieszy się bez miary.

Syn Boski na świat będąc zagniewany,
Trzema strzałami chciał by był karany:
Lecz Matka Boska Syna ubłagała,
Dominika nam za patrona dała.

Przykazując mu żeby opowiadał
Różaniec święty, i wszystkim przekładał,
Ze przezeń Boga przeprosić możemy,
Ani po śmierci wiecznie nie zginiemy.

Hymny radości nowej zaśpiewajmy,
Dominikowi godną chwałę dajmy,
Który bez liczby gromił heretyków,
I zatwardziałych nawracał grzeszników.

Gorliwość jego na tem nie stanęła,
Chcąc aby wiara prawdziwa kwitnęła,
Założył zakon w tem postanowieniu,
Aby był zawsze ludziom ku zbawieniu.

Gdy wiarę świętą Dominik rozsiewa,
Maleńkie źródło w rzeki się rozlewa:
Cud to u świata że takowa woda,
Dla wielu bywa w niebiesiech ochłoda.

Gdy Albigensów sekta się szerzyła,
I wielu wiernych swym jadem raziła,
Dominik święty Różańcem wojował,
I z nieprzyjaciół wiary tryumrował.

Wesel się matko Chrystusów kościele,
W przypominaniu cnot i zasług wiele,