Przezwiska ludowe w powiatach Tarnobrzeskim, Niskim i Brzeskim w Galicji/129
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Przezwiska ludowe w powiatach Tarnobrzeskim, Niskim i Brzeskim w Galicji |
| Pochodzenie | Wisła, T. 7, z. 2; T. 10, z. 4; T. 11, z. 1; T. 11, z. 4 |
| Redaktor | Michał Arct |
| Wydawca | Michał Arct |
| Data wyd. | 1895-1897 |
| Druk | Józef Jeżyński |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
129. Sadrakuła Michał, lać 15, syn gospodarza w Miechocinie. B. u. sz. M.
α) Kajdamák, bo, jak był jesce mały, to ráz ur-ziáł ziandara, jak prowadził złodzieja uokutego w kajdany, to gádáł do drugich dzieci: „Dzis-ty! jak je uokuty w kajdamáki“ (zn. kajdanki). Niektórzy w Miechocinie w ty cęści ode dwora do Tarnobrzega nie mówią „kajdamáki,“ ino „łańcuski.“
β) Kacárz, bo, jak był mały, to zaganiáł kacki uojcowe, na stáw dworski, zeby jadły rzonse.
γ) Koniarski, bo uón z kójmy (= końmi) jeździ w lecie w nocy na wołowe paśfisko (zn. pastwisko).
δ) Wołają na niego:
— Micháł Sadrakuła — kupił sobie muła, — bo uón taki leniwy je, jak muł.
ε) Dzieci słozyły tyz na niego:
— Micháł Sadrakuła — pojecháł po muła, — przywióz uón barana — uod wielgiego pana.“
