Przejdź do zawartości

Przechadzka wieczorna (Łazowertówna)

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Henryka Łazowertówna
Tytuł Przechadzka wieczorna
Pochodzenie Imiona świata
Wydawca Wydawnictwo „Droga“
Data wyd. 1934
Druk Drukarnia Artystyczna
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Inne Cały tekst
Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Indeks stron

PRZECHADZKA WIECZORNA

Nieśmiałemi pytasz słowami
o mój smutek, o moje nieznajome Wczoraj...
Zamilcz... Czujesz? — dach srebrny rozpina nad nami
słodka cisza letniego wieczora.

Nie schodź wgłąb mnie, jak nurek, pereł lśniących chciwy...
Chcę być dla ciebie tylko taflą wody, w której wieczór się odbija.
Nie patrz na dno, gdzie szumię dzika i niczyja  —  —
— Ja cię wszak też nie pytam, jakiś jest — prawdziwy.

Jesteś mi tylko cieniem o ramieniu gorącem i mocnem —
(imię twe znam zaledwie — i to już zbyt dużo...)
jesteś drzewem, pod którem przez chwilę odpocznę,
nim noc zwiędnie — zbyt pełna róża.

Poco mówić o sobie? — Nie o to wszak chodzi!
— Gdzie zresztą znaleźć słowa, coby nie kłamały?! —
Czyż niedosyć ci wiedzieć, że jesteśmy młodzi
i że wargi nam lipcem wezbrały?...

— Patrz... gwiazda spadła — nieba pocałunek niemy...
Słyszysz?... wiatr się w zaroślach jak ranny ptak trzepie...
Splótłszy się ramionami, milczący pójdziemy  —  —
Wierz mi: tak jest najlepiej.




Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Henryka Łazowertówna.