Przejdź do zawartości

Poezye Michała-Anioła Buonarrotego/XIV

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Michelangelo Buonarroti
Tytuł Poezye Michała-Anioła Buonarrotego
Podtytuł Sonety
Wydawca Redakcya „Niewiasty“
Data wyd. 1861
Druk K. Prochaska
Miejsce wyd. Kraków – Cieszyn
Tłumacz Lucjan Siemieński
Tytuł orygin. Rime
Źródło Skany na Commons
Inne Cały zbiór
Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Indeks stron
Włoski oryginał
XIV.

S’un casto amor, s’una pietà superna,
S’una fortuna infra duo amanti eguale,
Cui sia comune ognor la gioia e’l male,
Quando uno spirto sol due cor governa;

S’un anima in duo corpi fatta eterna,
Ambo levando al cielo, e non pari ale,
S’un simil fuoco ed un conforme strale,
Ch’ altamente in due sen vive e s’interna,

S’amar l’un l’altro, e nesun mai se stesso,
Sol desiando amor d’amor mercede,
E se quel che vuol l’un, l’altro percorre

A scambievole imperio sottomesso,
Son segni pur d’indissolubil fede:
Or potrà sdegno tanto nodo sciorre?






Polski przekład
XIV.

Jeśli najczystsza miłość z pobożnością,
Jeśli majątek, smutki i wesele,
W równym się dwojgu dostały podziele,
A serca płoną wzajemną skłonnością;

Jeżeli w dwojgu ciałach jedna dusza
Równym dwóch skrzydeł porywa się lotem;
Jedno uczucie jeśli naraz wzrusza
Dwa serca, jednym wskroś przeszyte grotem;

Jeśli się jedno w drugiém rade gubi,
Za miłość tylko miłości chce saméj;
Jeśli uprzedza chęci, jeśli lubi

Ona rząd jego, a on rząd swéj damy —
Czyż to nie wiecznéj miłości są znaki?
Czy chwilka gniewu zerwie węzeł taki?








Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Michał Anioł i tłumacza: Lucjan Siemieński.