Przejdź do zawartości

Pośmiertne żale

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki


Warkocz Pośmiertne żale • Kwiaty grzechu • Charles Baudelaire Sprzeczność
Warkocz Pośmiertne żale
Kwiaty grzechu
Charles Baudelaire
Sprzeczność
Przekład: Adam M-ski.

XXII
Pośmiertne żale.

Śliczna, chmurna ty moja, gdy do snu twe zwłoki
Pod czarnym marmurowym złożą już kamieniem,
Gdy jedynym twym zamkiem, alkową, schronieniem,
Stanie się sklep wilgotny, albo dół głęboki;


Gdy pierś przytłoczy ciężar straszliwej opoki
I gniotąc kibić giętką, wdzięczną zleniwieniem,
Nie da sercu uderzyć wolą i pragnieniem —
I powstrzyma twe lekkie, swobodne dziś kroki:

Wówczas grób, mych snów wiecznych powiernik jedyny,
(Bo poeta się zawsze rozumie z mogiłą)
Będzie ci szeptał w długie bezsenne godziny:

„Kurtyzanko nieszczera, ach, czemuż ci było
Nie zaznać tego, po czem świat umarły płacze?“
I czerw toczyć cię będzie jak żalu rozpacze.







Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Charles Baudelaire i tłumacza: Zofia Trzeszczkowska.