Przejdź do zawartości

Nieznajomej siostrze przyjaciółki mojej (Mickiewicz, 1899)

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki


Do Maryi Szymanowskiej Nieznajomej siostrze przyjaciółki mojej[1] • Poezye Adama Mickiewicza. T. 1. (1899) • Poezye miłosne i elegie • Adam Mickiewicz Do księcia Golicyna
Do Maryi Szymanowskiej Nieznajomej siostrze przyjaciółki mojej[1]
Poezye Adama Mickiewicza. T. 1. (1899)
Poezye miłosne i elegie
Adam Mickiewicz
Do księcia Golicyna

Przyjaciele, wyrokiem smutnym rozłączeni,
Kiedy im wszystko stawi na ziemi przegrody,
Wybierają z pomiędzy niebieskich płomieni
Wspólną gwiazdę za wiecznej powiernicę zgody,

I tą gwiazdą jak krzyżmem świętego pierścienia,
Zaślubiają wzajemne przynajmniej wspomnienia.
Ale jest milsza gwiazda, która przyjaźń budzi
W sercach dwojga dalekich, nieznajomych ludzi;
Dopóki błyszczeć będzie na północnem niebie,
Patrząc ku niej, nam udziel choć cząstkę wejrzenia.
A kiedy nas opuści, by świecić dla ciebie,
Poślę za nią ku tobie oczy i życzenia.
O! gdyby dozwoliły wyroki łaskawsze
Widzieć tę gwiazdę społem i zbliska i zawsze!

W Moskwie, dnia 1 decembris 1827.





  1. Nieznajomej siostrze tj. Paulinie z Rybickich Maszewskiej.





Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Adam Mickiewicz.