Przejdź do zawartości

Kozieł i liszka

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Wisznu Śarman[1]
Tytuł Kozieł i liszka
Rozdział Bajka o lisie i koźle
Pochodzenie Biernata z Lublina Ezop
Redaktor Ignacy Chrzanowski
Data wyd. 1910
Druk Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego
Miejsce wyd. Kraków
Tłumacz Łukasz Sokołowski[1]
Źródło Skany na Commons
Inne Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 

Cały zbiór

Indeks stron

7. Kozieł i liszka.

Liszka i kozieł, pragnieniem przyciśnieni, weszli dla napicia się do jednej studni. Gdy swe ugasili pragnienie, troszcząc się o swoje wyjście, wiele nadaremnych czynili usiłowania (!). Liszka rzekła naówczas do kozła: „Przyjacielu I dobrej bądź myśli; wymyślilam dobry sposób do wybrnienia z tak ciężkiego razu: zepniesz się na ścianę twojemi nogami; potym ja skoczę na twoje łopatki i tym sposobem wynidę ze studni, a natychmiast gdy będę na wolności, wyciągnę cię z niej. Kozieł przestał na radzie liszki i uczynił, co mu rozkazała. Liszka, widząc się na wolności, zaczęła wyskakiwać i tańcować wokoło studni dla wyrażenia swojej radości naśmiewając się z kozła i bynajmniej się nie troszczą o wybawienie jego; a gdy kozieł nazywał ją oszustem i zdrajcą, nie dotrzymującą mu danego słowa, liszka mu odpowiedziała: „O koźle! o koźle! gdybyś tyle miał w głowie mózgu, ile masz włosów w brodzie, nie pierwejbyś odważył się był puszczać się w tę studnię, ażbyś był skutecznie pomyślił o wyjścia z niej sposobach.

Sens moralny. Człowiek roztropny uważa koniec rzeczy pierwej, nim wykonanie ich przedsięweźmie.

Darmo narzekasz na twój stan, nieboże,
W który cię twoje wprawują zawody;
Co w nich trudnego znajdować się może,
Twoja rzecz dobrze przewidzieć to wprzódy.

Ezop w wesołym humorze.



Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Wisznu Śarman i tłumacza: Łukasz Sokołowski.