Przejdź do zawartości

Co mówi ta, która nic nie mówiła

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Victor Hugo
Tytuł Co mówi ta, która nic nie mówiła
Pochodzenie U poetów
Wydawca Wydawnictwo J. Mortkowicza
Data wyd. 1921
Druk Drukarnia Naukowa Towarzystwa Wydawniczego w Warszawie
Miejsce wyd. Warszawa
Tłumacz Miriam
Źródło Skany na Commons
Inne Cała część I
Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Cały zbiór
Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Indeks stron

L’énigme ne dit pas son mot...



Co mówi ta, która nic nie mówiła.

Zagadka tai wnętrzną treść swoją;
O pewnych ranach od złotych strzał
Ludzie niekiedy mówić się boją;
W cieniach gałęzi, śród czarnych skał,
Niejedna ginie ptaszyna mała.
Tyś mi rzekł nieraz: ja kocham cię!
Jam ci tak nigdy nie powiedziała.
Tyś hojnie rzucał przysięgi swe,
Z ust moich spowiedź nie wyszła tkliwa.
W miesięcznych blaskach jeziora toń
Marzy, niemieje, w noc się rozpływa,
Milknie, gdy księżyc wychyli skroń.
Miałżeś mi za złe moje milczenie?
Oli, jak schnie serce w milczeniu tem!
Czułam, gdyś przy mnie był, że się mienię,
Życie mi cudnym zdało się snem.
Za dużo-ś mówił, jam zbyt się kryła.
Miłości każdej kolebką cień;
Są rzeczy, którym wstydliwość miła;
Tkliwość gniazd razi zbyt jasny dzień.
Dziś — ach, jak w przykrej wieczornej głuszy
Smętnie się chwieją wierzchołki drzew! —
Rzucasz mię, dojrzeć nie mogąc duszy
Mej otulonej w milczenia kwef.

Więc się rozejdziem. Snadź tak kazano.
— Jak ten las wzdycha tysiącem ech!
Jutro, co ujrzy mnie rozpłakaną,
Na twoich ustach snadź znajdzie śmiech.
To słodkie słowo (niech je czas zgłuszy!):
„Kocham“ — dziś strasznie serce mi rwie.
Tyś je wymawiał, lecz nie miał w duszy,
Jam, nic nie mówiąc, myślała je.



VICTOR HUGO. TOUTE LA LYRE, VI, 16 (CE QUE DIT

CELLE QUI N’A PAS PARLÉ).


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Victor Hugo i tłumacza: Zenon Przesmycki.