Ziemia polska w pieśni/W noc jesienną

W noc jesienną
Rok polski
Ziemia polska w pieśni
Kazimierz Przerwa-Tetmajer

[179]

W NOC JESIENNĄ.

Na sine góry, na ciemne bory,
Skoszone, szare łany,
Pada z księżyca światła mgławica,
Jakgdyby szron świetlany.

I ziemia cała w blask się ubrała
I drzemie, lśniąc srebrzyście,
A w ciszy sennej, wicher jesienny
Szumi, kołysząc liście.

Jak żóraw bierze kroplę na pierze,
Gdy brodzi po strumieniach,
I w głąb wszechświata z kroplą wylata
I gubi ją w przestrzeniach.

Ty orlo-pióry wichrze ponury,
Mącący nocną głuszę,

Nad granit siny w niebios głębiny
Weź z sobą moją duszę.

Po widnokręgu, z kręgu do kręgu,
Przestrzennych fal niech płynie,
Aż gdzieś w nicości, w nieskończoności,
Roztopi się i zginie...

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Kazimierz Przerwa-Tetmajer.