Przejdź do zawartości

Zapłakała, przeżegnała

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Narcyza Żmichowska
Tytuł Zapłakała, przeżegnała
Pochodzenie Bukiet pieśni światowych
Redaktor Józef Chociszewski
Wydawca Jarosław Leitgeber
Data wyd. 1901
Miejsce wyd. Poznań
Źródło Skany na Commons
Inne Cały zbiór
Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Indeks stron

Zapłakała, przeżegnała,
Pierścioneczek dała swój;
Jam go schował, ucałował,
I ruszyłem w świat.

Jak ruszyłem, nie tęskniłem,
Bo świat takim pięknym był,
Cud przy cudzie, kwiaty, ludzie,
Młodociane dni.


Zrywałem, och! kochałem,
I mówiłem sobie tak:
Tu co chwilę szczęścia tyle,
Skarbów tyle mam.

Kwiatów wonie, bratnie dłonie
Zewsząd do mnie garną się,
A tam ona, zasmucona,
Dała tylko łzę!

Łzę mi dała, przeżegnała,
Pierścioneczek dała swój,
W podróż całą to zbyt mało,
Ja chcę więcej mieć.

Tak mówiłem i pędziłem
Coraz dalej, dalej w świat,
Aż bez siły u mogiły
Zatrzymałem się!

Patrzę w koło, schylam czoło,
Szukam kwiatów, zwiędły już;
Szukam ludzi, wzrok się trudzi,
Nie zostało nic.

Tyle wrażeń i wydarzeń
Pamięć tylko mam jej łzy,
Ach! i został, ten com dostał,
Pierścioneczek jej!

Żmichowska.




Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Narcyza Żmichowska.