Wróbelek i Kurczątko
Wygląd
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Wróbelek i Kurczątko |
Pochodzenie | Bajki i powiastki dla dzieci z celniejszych bajko-pisarzy polskich wybrane |
Wydawca | nakład Ernesta Wilhelma Günthera |
Data wyd. | 1850 |
Miejsce wyd. | Leszno |
Źródło | Skany na commons |
Inne | Cały tekst |
Indeks stron |
Wróbelek i Kurczątko.
Przyjdzie czasem biéda wielka,
Niéma ziarnek dla wróbelka,
I aż wtenczas się pożywi,
Gdy mu dadzą co poczciwi.
Na podwórzu raz kucharka
Posypała kurom ziarka;
Biédny wróbel ślinkę łykał,
I powoli się przymykał.
Stara kura, sknéra wielka,
Niechce nic dadź dla wróbelka,
„Ach! ja głód okropny znoszę,
„O trzy ziarnka tylko proszę;
„Macie tysiąc; o! mój Boże!
„A wróbelek umrzéć może.“
Biada ci, próżniaku, biada!
Stara kura odpowiada;
Twoja prośba próżna, marna,
Nie dla ciebie nasze ziarna.
A Kurczątko to słyszało,
Wróbelkowi ziarnek dało,
I od tych czas przyjaźń wielka,
Łączy z kurczątkiem wróbelka.
Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Stanisław Jachowicz.