Wizerunek Judasza

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Sebastian Fabian Klonowic
Tytuł Wizerunek Judasza
Pochodzenie Klejnoty poezji staropolskiej
Redaktor Gustaw Bolesław Baumfeld
Wydawca Towarzystwo Wydawnicze w Warszawie
Data wyd. 1919
Druk Drukarnia Naukowa
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Inne Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Cała antologia
Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Indeks stron
SEBASTJAN FABJAN KLONOWICZ.
WIZERUNEK JUDASZA.
(Z „WORKA JUDASZOWEGO“).

Tak ci Judasz Chrystusem handlował w ogrojcu:
Upatrzył nań pogodę, gdy się modlił ojcu.
Jako prawny Martahuz, uczynił umowę,
Za trzydzieści pieniędzy przedał Pańską głowę.
Przyszedł z miedzianą brodą, całował go owym,
Dając hasło złodziejskie, wąsem mosiądzowym.
Powiedają, że bardziej Judaszowa broda
Świeciła, niż pochodnia, gdy szedł do ogroda.
Kiedy żydom hetmanił, wiecha płomienista
Więcej, niż świeca lana, pałała, rzecz ista.
Jako jaskier na łąkach, jako list osowy
Pod jesień, i rozwity kwieciec krokosowy;
Jako żółte fijałki, sadzone w ogrodzie;
Jak się letnie grzybienie kąpią w gnuśnej wodzie,
Żółty kwiat rozkładając, jak się świecą owe
Szafrany cylicyjskie, i oka wołowe:
Tak Iskarijotowa ognista uroda;
Jak zorza niezagasła świeciła się broda.
Tą brodą ten propornik potrząsa fałszerzom,
Dając godło złodziejom i wszytkim szalbierzom.
Nań patrzą, za nim idą cygani i zdrajcy,
Oszustowie i łgarze, zbójcy, świętokrajcy,
Obłudni ludzie wszyscy, niepewni frantowie,
Mrugałowie nieszczerzy, i sykofantowie.
Tą wiechą przyświeca tym, jakoby pochodnią,
Co kradną i z złodziejmi trzymają przewodnią.

Ten Martahuzów ojcem, wszytkich izmienników:
Ten ma i dziś na świecie wiele zwolenników.

(1600)[1].





  1. Wizerunek Judasza. „Worek Judaszów“ (t. j. Judaszowy), jest poczęści satyrą, poczęści dziełem moralistycznem, zwróconem przeciwko nadużyciom i oszustwom wszelkiego rodzaju. Ustęp niniejszy wyjęty z części I („Wilcza skóra“ VIII: o ludokupstwie).
    Pogodę — sposobność, porę odpowiednią; Martahuz — kupiec (w owych czasach), zaprzedający ludzi w niewolę turecką: żydom hetmanił — prowadził Żydów (na Chrystusa): rzecz ista — oczywiście, napewno; krokosy — kwiaty łąkowe: oka wołowe — roślina: Iskarijotowa — Judaszowa (Judasz Iskarjota): propornik — chorąży (gdyż brodą potrząsał, jak proporcem): świętokrajcy — świętokradzcy; mrugałowie — porozumiewający się zapomocą mrugania: sykofantowie — płatni donosiciele; trzymają przewodnią — trzymają się razem ze...: izmienników — zmienników, zdrajców.





Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Sebastian Fabian Klonowic.