Wiersze
I cóż winnaś poezjo, że nie dajesz chleba?
Że gdy kogo ukochasz — najczęściej ma kwiaty
Lub złoty laur na czole, lecz na butach łaty
I zimą bez paltota liczy gwiazdy nieba.
Cóż winnaś, że każdemu prawie z twych wybranych
W głowie wrą ciągle burze, w sercu smutki wieczne,
Że dni ich życia rzadko bywają słoneczne,
I tak często zdradzani są przez ukochanych?
___
Poezjo, kto cię kocha, wszystko ci przebaczy,
Nigdy Cię nie obwini, nigdy nie okłamie,
Choć mu miłość dla ciebie całe życie złamie,
Chociaż będzie marł z głodu lub konał z rozpaczy.
