[81]WEZWANIE DO ŁASKI.
Nuż, wszyscy pragnący pójdźcie do wód!
I wy co nie macie pieniędzy, pójdźcie,
kupujcie a jedzcie!
IZAJASZ, ROZ. LV w. I.
Nuże, pragnący do zdroju!
Nuże, łaknący do chleba!
Pociesz się, rzeszo ty moja!
Bierzcie co komu potrzebą.
Przecz się frasujesz mój ludu?
W pracy niszczejesz o głodzie?
Zaniechaj smutku i trudu,
Rozraduj się mój narodzie!
Słuchaj mię: Pan cię przybierze
W zbawienia chwalę i blaski!
Z tobą uczyni przymierze,
Na ciebie zleje swe łaski!
Jeno szukajcie Go pilnie,
A Pan nie będzie z daleka;
Wzywaj Go, ludu, usilnie,
Póki jest blisko i czeka.
[82]
Niech się nawróci grzeszący!
Pokutny niech nie rozpacza!
Oto nasz Pan miłujący,
On, co skruszonym przebacza.
Pan mówi: «Z myśli waszemi
Wy nie równajcie dróg Boga!
Jak wyższe niebo od ziemi,
Wyższa myśl moja i droga.
Jak deszcze, gdy spadną z chmury
Na spiekło słońcem zagony,
Krople nie wrócą do góry
Lecz ziemię użyźnią w plony. —
Tak moje gdy padnie słowo,
Napróżno do mnie nie wróci.
Orzeźwi suszę wiekową.
Narody świata ocuci.»
Pan mówi: «Wyjdziesz w weselu
Ludu mój, wrócisz w pokoju.
Rychło ty dojdziesz do celu
Po długim boju i znoju.»
[83]
Pan cię powróci do chwały!
Błogo ci będzie i jasno!
Góry ci będą śpiewały,
Drzewa rekami poklasną.
Ciernie wyrosną na jodły,
W mirt sir przemienią burzany —
Ludu! do Pana wznoś modły!
Zbawi cię Pan nasz nad pany!
Adam Pajgert.
