Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
| Polska kolęda kościelna, śpiewana w tonacji bemolowej pod melodię autorstwa J.K. |
- W górę serca i czoła! Pieśń zabrzmiała wesoła,
- i po ziemi rozlega się całej.
- Oto Jezus maleńki, pośród lichej stajenki,
- zstąpił do nas z niebieskiej Swej chwały
- Radość bije w przestrzenie, czuje każde stworzenie,
- jaka dana mu z niebios pociecha;
- Wie, że Boskie to Dziecię do każdego na świecie
- z łona matki się słodko uśmiecha.
- Lecz spójrz Boska Dziecino, oto z ócz nam łzy płyną
- i przez łzy się modlimy do Ciebie;
- Niech ta gwiazda, co płonie w chwały Twojej koronie
- i nam także zabłyśnie na niebie.
- Niech ta gwiazda, co płonie w chwały Twojej koronie
- I nam także zabłyśnie na niebie!
- Niech jej promyk, co świeci wśród burzliwej zamieci
- i nam ulgę przyniesie w niedoli;
- Niechaj w polskiej krainie raz pieśń taka popłynie:
- "Pokój ludziom, co dobrej są woli!"
góra strony
