Przejdź do zawartości

Tęcza (Svoboda)

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor František Xaver Svoboda
Tytuł Tęcza
Pochodzenie Ballady, legendy i t. p.
Data wyd. 1904
Druk Synowie St. Niemiry
Miejsce wyd. Warszawa
Tłumacz Konrad Zaleski
Źródło Skany na Commons
Inne Cały zbiór
Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Indeks stron
Tęcza.

Opadły fale wód, jutrzenki rannej blask
Zrumienił pasma chmur raz pierwszy po potopie
I wzniecił tęczę Bóg na wielkim niebios stropie,
Znak umorzenia kar, początku nowych łask.

Ten barwny wreszcie łuk symbolem wieści był:
Że odtąd demon zła na ziemi miejsca nie ma.
Przed arką Noe stał z synami swymi trzema
I ręce w górę wzniósł i myśl ku niebu wzbił.


Do braci Jafet rzekł:
— „Przed nami nowy raj,
„A owy wielki łuk, to raju tego wrota;
„Gdy zajaśniała nam jutrzenki zorza złota,
„Tą bramą wnijdziem dziś w wiecznego szczęścia kraj“.

Natchniony rzecze Sem, w promienną patrząc dal:
— „To z kwiatów naszych рól uwity, zda się, wieniec,
„W zaraniu błogich dni, nasz Stwórca, Pan i Żeniec
„W znak łaski dla nas Swej dobył go z głębi fal“.

Na wnioski braci swych z uśmiechem rzecze Cham:
— „Jaki tam nowy raj lub wieniec z kwiatów wity;
„Wszak to napięty łuk, a za nim tuż ukryty
„Gotowy trzyma grot wszechrzeczy Stwórca sam!“

Franciszek Svoboda.



Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: František Xaver Svoboda i tłumacza: Konrad Zaleski.