Słownik etymologiczny języka polskiego/chata

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
<<< Dane tekstu >>>
Autor Aleksander Brückner
Tytuł Słownik etymologiczny języka polskiego
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1927
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron
Artykuł w Wikipedii Artykuł w Wikipedii
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

chata, chatka, słowo głównie u Rusi zakorzenione, szczególnie u Małej i Białej, u Czechów narzeczowe (ale jest chatrcz, stąd węg. ketercze, 'stajenka, chata’, co jednak bardzo na chatrný, ‘ubożuchny, nędzny’, chatra, ‘gawiedź’, zakrawa?). Jest to pożyczka ze Wschodu irańskiego (awest. kata, ‘kleć’, ‘spiżarnia’, nowopers. kad, ‘dom’, od słów dla ‘chowania’), za pośrednictwem fińskiem (fińskie kota, węg. ház, ‘dom’, ostjackie chot i chat); tak tłumaczy się słowiańskie (ruskie) ch-. U nas słowo to nowe, głównie u pisarzy »wschodnich«.