Szydzący dziadek
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Szydzący dziadek |
| Pochodzenie | Bajki i powiastki dla dzieci z celniejszych bajko-pisarzy polskich wybrane |
| Wydawca | nakład Ernesta Wilhelma Günthera |
| Data wyd. | 1850 |
| Miejsce wyd. | Leszno |
| Źródło | Skany na commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
Szydzący dziadek.
„Nie śmiéj się dziadku
Z cudzego upadku.“
Było to dawném przysłowiem;
A z kąd się wzięło, opowiem:
Podczas wielkiéj ślizgawicy
Upadł chłopczyk na ulicy. —
„Podnieś się! — wołał jakiś z drwinkami staruszek. —
Nieboraczek! zbił dzbanuszek!“ —
Ledwie tych słów domówił, sam leży na ziemi,
Wtedy go ktoś upomniał słowy nadobnemi:
„Nie śmiéj się dziadku
Z cudzego upadku.“
