Strona:Zygmunt Kaczkowski - Bitwa o chorążankę, Junacy, Swaty na Rusi 225.jpeg

przystąpiwszy do stołu, przy którym pisał był przedtém Ostrowski, wziąłem wielki arkusz papieru i oddarłszy z niego kawałek, wskazuję mu go i rzekę: — Podpisz się tu, że córkę dasz.
 — Ale to nie może być, — odpowie łagodnie Ostrowski.
 — Może albo nie może, ale musi! bierz pióro i pisz.
 — Ale to nie może być.... nie widziałem się jeszcze z żoną i córką, i niewiem jak one myślą o téj rzeczy.
 — Cóż ty na to? — zapytam znów Ołtarzowskiego.
 — Jedźmy tam, pan Pułkownik przyjedzie.
 — Ale przyjadę, pewnie przyjadę, tylko tu jeszcze z panem Starostą pomówię i od niego mój kapitał odbiorę, bo przecież trzeba jakieś wesele sprawić i państwu młodym coś pod poduszkę włożyć, ażeby jak się zbudzą, mieli co jeść.
 — No więc jedźmy, — rzekłem, — oczekujemy Waszmości z niecierpliwością.
 — Polecamy się pamięci Waszmości Dobrodzieja, — dodał Ołtarzowski i wyszliśmy.